Μία απίστευτη ιστορία--Για το Δημήτρη, το Νικόλα και τον Ανδρέα

Πόσο μεγάλη αλήθεια είναι ότι όταν εισερχόμεθα στην οικία μας, νιώθουμε την απόλυτη ευτυχία! Βρίσκουμε το καταφύγιο μας και τη γαλήνη που έχουμε ανάγκη για να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες της καθημερινότητας. Τις δύο τελευταίες μέρες όμως τρία Ελληνόπουλα έχουν χάσει την ηρεμία και ευτυχία που προσφέρει ένα σπίτι. Αναφέρομαι στο Δημήτρη, το Νικόλα και τον Ανδρέα, που εν μέσω κρίσης, πήραν μια βαλίτσα και ήλθαν στην Νέα Υόρκη για ένα καλύτερο αύριο. Τρία νεαρά παιδιά, που δεν έχουν πειράξει κανένα, είναι νομιμότατοι στις υποχρεώσεις τους, εργάζονται πολύ σκληρά και βρέθηκαν από το απόγευμα της Δευτέρας χωρίς στέγη. Αναλογιστείτε πόσο δύσκολο είναι να είσαι σε μία ξένη χώρα, να είσαι νομιμότατος και ξαφνικά να δεχθείς μία τόσο κατάφωρη αδικία και κυρίως να βρεθείς άστεγος. Για μένα—τέτοιες παράνομες και απάνθρωπες ενέργειες αποτελούν παραβάσεις όχι μόνο των γραπτών κανόνων δικαίων, αλλά κυρίως των άγραφων. Αλλά ας πάρουμε όμως την ιστορία από την αρχή.

Ο Δημήτρης, ο Νικόλας και ο Ανδρέας μίσθωσαν ένα ακίνητο στην Αστόρια και συγκεκριμένα στους 38 δρόμους την 1^η Φεβρουαρίου. Αναφορικά με τις υποχρεώσεις τους ως μισθωτές, ήταν πολύ συνεπείς, ήτοι κατέβαλαν το ενοίκιο κανονικά, δε δημιουργούσαν φασαρίες και γενικά η όλη τους συμπεριφορά ήταν ορθή. Απεναντίας, η εκμισθώτρια δε τηρούσε τις υποχρεώσεις της και οι όλες οι ενέργειες και αντιδράσεις της ήτο ανάρμοστες. Συγκεκριμένα, στις 25 Φεβρουαρίου, η οικία των παιδιών πλημμύρισε με νερά καθώς υπέστη μεγάλη διαρροή από τους σωλήνες όλου του κτιρίου και η εκμισθώτρια αδιαφόρησε πλήρως για τη κατάσταση και τις ζημίες που υπέστησαν οι μισθωτές. Η συμπεριφορά της είχε αρχίσει να εκτρέπεται μέρα με τη μέρα ώσπου προχθές ο Δημήτρης επιστρέφοντας στην οικία, είδε κατάπληκτος τις κλειδαριές αλλαγμένες και όλα τα υπάρχοντα τους να λείπουν. Η εκμισθώτρια παράνομα και άκρως αυθαίρετα άλλαξε τις κλειδαριές και ζήτησε από μεταφορική εταιρεία να παραλάβει όλα τα υπάρχοντα των μισθωτών. Η ίδια μέχρι και σήμερον που την καταδιώκει η αστυνομία έχει τα κλειδιά της αποθήκης και δε μας τα παραδίδει. Σ’ αυτό το σημείο, θα ήθελα να ευχαριστήσω το αστυνομικό τμήμα της περιοχής μας (114 Precinct) για το αμέριστο ενδιαφέρον και βοήθεια.

Από νομικής άποψης, οι ενέργειες της εκμισθώτριας ενέχουν ποινική ευθύνη και αστική αποζημίωση, καθώς για να κάνεις έξωση σε ένα μισθωτή πρέπει να έχεις προβεί σε δικαστικές διαδικασίες πρωτύτερα και φυσικά να τον έχεις ενημερώσει. Συγκεκριμένα, στην υπόθεση αυτή υφίσταται το αδίκημα της παράνομης έξωσης κατά το δίκαιο της Νέας Υόρκης και αντιστοίχως σύμφωνα με το ελληνικό δίκαιο, το αδίκημα της αυτοδικίας, καθώς η εκμισθώτρια δεν έλαβε το νόμιμο δρόμο της δικαστικής οδού και αυθαίρετα άσκησε τις παραπάνω έκνομες ενέργειες. Εξαιτίας αυτών των ενεργειών, δημιουργείται και το δικαίωμα των τριών παιδιών για αποζημίωση για όλες τις ζημίες που υπέστησαν.

Περισσότερες λεπτομέρειες και μεγαλύτερη ανάλυση αναφορικά με αυτά τα θέματα και την υπόθεση θα έχουμε τη Πέμπτη στην εκπομπή του Δημήτρη Φιλιππίδη «Πρόσωπα της Νέας Υόρκης». Θα ήθελα όμως να κλείσω λέγοντας ότι το τελευταίο καιρό με προσομοίασαν με το Ρομπέν των Δασών, με το γνωστό μας θρύλο που τιμωρούσε την τυραννία και αδικία. Ήταν η καλύτερη φιλοφρόνηση που έχω ακούσει. Δεν υπάρχει καλύτερο δώρο από το να καταθέτεις τη καρδιά και ψυχή σου βοηθώντας άλλους και φωτίζοντας τις ψυχές όσων έχουν ανάγκη.